بسم الله...
قریب دو دهه از اعتراض شهید آوینی در قبال توهین فیلم کیارستمی نسبت به حضرت صدیقه کبری(س) می‌گذرد؛ البته شهید آوینی هم می‌توانست سرجایش بنشیند، فیلم را تا انتها ببیند و بعد از اینکه مثل یک هنرمند اتو کشیده از سالن خارج شد، شروع کند به نقد نوشتن که جناب فیلمساز چرا به حضرت زهرا(س) توهین کرده‌ای؟ حتی آوینی می‌توانست خطاب به کارگردان «مشق شب» بنویسد که آقای محترم از این کارها نکن که عاقبت بخیر نمی‌شوی و هیچ بعید نیست بیست سال بعد بیفتی به فیلم ساختن درباره فاحشه‌های ژاپنی!
اما آقا سید مرتضی ترجیح داد جور دیگری اعتراض کند، بلند شد و با صدای رسا در همان سالن حوزه هنری فریاد زد و اعتراضش را به گوش همه هنرمندان جنتلمن فرورفته در صندلی‌های خود رساند. البته همین سید مرتضی آوینی وقتی هم که از این سالن‌های سینما بیرون می‌آید شروع می‌کند به نقد نوشتن و حرف زدن در قالب مقاله و نقد و یادداشت. اما شاید همان غیرتی که نمی گذارد دهان ببندد و چشم بدوزد به توهین یک فیلم به مادر سادات باعث شده است تا وقتی یکی از دوستان آوینی با او قهر می‌کند، حضرت زهرا(س) را به خواب ببیند که فرزند ما را اذیت نکن!
گرچه نه پلاک و نه جسد می بینیم
بعد از تو هنوز مستند می بینیم
دیگر خبر از “روایت فتح” ات نیست
هر هفته دوشنبه ها “نود” می بینیم!
#سید_مهدی_شفیعی#شاعر#
#آوینی#سید_شهیدان_اهل_قلم
